NASA ทดสอบเครื่องยนต์จรวดและจรวดเชื้อเพลิงแข็งสำหรับจรวด SLS

Posted on มีนาคม 12, 2016 Updated on มีนาคม 12, 2016

NASA ได้ทดสอบเครื่องยนต์จรวด RS-25 และจรวดเชื้อเพลิงแข็ง QM-1 ซึ่งเป็นชิ้นส่วนสำหรับจรวดขนาดใหญ่ที่มีชื่อว่า Space Launch System หรือ SLS ที่จะใช้สำหรับภารกิจส่งมนุษย์ไปโคจรรอบดวงจันทร์และดาวเคราะน้อยในอนาคต โดยจะเป็นจรวดที่ทรงมากที่สุดเท่าที่เคยสร้าง

เครื่องยนต์จรวด RS-25

s16-021_ssc-2015-01234_rs-25_engine_v2 — ภาพโดย NASA

RS-25 หรือชื่อเดิม space shuttle main engines (SSME) เป็นเครื่องยนต์จรวดเชื้อเพลิงเหลว มีแรงขับ 2 ล้านปอนด์ เคยถูกใช้มาแล้ว 135 ครั้งในภารกิจกระสวยอวกาศ ตั้งแต่ปี 1981-2011 ส่วนเครื่องยนต์ RS-25 หมายเลข 2059 ชิ้นที่ได้เพิ่งทดสอบไปนี้ได้เคยถูกใช้ใน 5 ภารกิจ ได้แก่กระสวยอวกาศแอตแลนทิส 3 ครั้ง และกระสวยอวกาศเอนเดเวอร์ 2 ครั้ง และจะถูกใช้ในจรวดท่อนหลักของจรวด SLS

RS-25 หมายเลข 2059 ได้ถูกทดสอบ เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2559 เป็นเวลา 500 วินาทีหรือ 8 นาทีกว่าๆ ซึ่งเป็นเวลาที่จรวด SLS ใช้ในการขึ้นสู่อวกาศ ทดสอบบนฐานทดสอบ A-1 ที่ ศูนย์อวกาศสเตนนิส (Stennis Space Center) ในรัฐมิสซิสซิปปี การทดสอบครั้งนี้เป็นการทดสอบเครื่องยนต์เดิมกับตัวควบคุม (engine controller) อันใหม่

คลิปทดสอบ RS-25

จรวดเชื้อเพลิงแข็ง QM-1

Five-segment-solid-rocket-booster-Space-Launch-System-SLS-ATK-photo-posted-on-SpaceFlight-Insider — ภาพโดย SLS

QM-1 หรือ Qualification Motor -1 หรือชื่อเดิม 5-segment booster เป็นจรวดเชื้อเพลิงแข็งมีภายในเป็นนเชื้อเพลิงแข็ง 5 ชิ้น เป็นจรวดเชื้อเพลิงที่มีแรงขับสูงมากที่สุดถึง 3.6 ล้านปอนด์ เมื่อจุดแล้วไม่สามารถดับได้ โดยจะใช้เวลาเผาไหม้ประมาณ 2 นาที เหมาะสำหรับพาจรวดท่อนอื่นขึ้นสู่วงโคจร

คลิปทดสอบ QM-1

จรวด Space Launch System หรือ SLS

Orange_tank_SLS_-_Post-CDR — ภาพโดย NASA

เมื่อรวมเครื่องยนต์ RS-25 จำนวน 4 ตัว และจรวดเชื้อเพลิงแข็ง QM-1 จำนวน 2 แท่ง SLS ก็จะเป็นจรวดที่มีแรงขับมากที่สุดในโลก สิ่งบรรทุก (payload) ของจรวด SLS คือ ยานโอไรออน ซึ่งพัฒนาให้สามารถรองรับลูกเรือได้ 4 คน ด้าาบนยานโอไรออนเป็นระบบยกเลิกการลงจอดเผื่อกรณีฉุกเฉิน นอกจากนั้นยังสามารถทำภารกิจรองเช่นการปล่อยดาวเทียมขนาดเล็ก CubeSat จำนวนหลายดวงได้

SLS จะถูกใช้ทดสอบการโคจรรอบดวงจันทร์แบบไร้มนุษย์และปล่อยดาวเทียมขนาดเล็กในปลายปี 2018 เรียกว่า Exploration mission 1 หรือ EM -1 และนำนักบินอวกาศไปโคจรรอบดวงจันทร์โลกระหว่างช่วงปี 2021-2023 หรือ EM-2 และมีแผนที่จะสำรวจดาวเคราะห์น้อยในอนาคตหรือ EM-3

คลิปจำลองภาระกิจไปดวงจันทร์